Psikoteknikoak: TDAH: nahasmendu horrek ere badu tratamendua

Psikoteknikoak: TDAH: nahasmendu horrek ere badu tratamendua

Arreta-gabeziaren nahasmendua (TDAH) ondoretasunezko gaitza da kasuen % 80tan, eta bestela sortu bada, haurdunaldian toxikoak kontsumitzeagatik izan ohi da   Ikasgelan eta etxean inurrien gisa lanean aritu arren emaitza onik lortzen ez duen haurra izan liteke gurea, eta gauzak oso maiz ahazten dituena; Bigarren Hezkuntzara iritsi, eta orduan jabetzen gara zer gertatzen den: arazo bat du. Edo izan daiteke haur mugitu-mugitua, ikasgela osoa dantzan jartzen duten jarrerak dituena, eta baliteke hari Lehen Hezkuntzan antzematea zer nahasmendu duen. Arreta Gabeziaren Nahasmendua eta Hiperaktibitatea (TDAH), hain zuzen. Kalkuluek diotenez, ikasgela bakoitzean gaitz hori duen haur bat bada, gutxienez. Beraz, aski hedatua dago, eta diagnostikoa garaiz egin dezaten eta eskola-porrota ez dadin hainbeste hedatu, funtsezkoa da gurasoak eta hezitzaileak adi egon daitezen eta sintomei errepara diezaieten. Jokabideak erakusten du zer motatako TDAH den Guztiek ez dute berdin jokatzen. TDAHa daukaten haur batzuek oso erraz galtzen dute arreta, ahaztu egiten zaie etxeko lanak egitea eta eskolan emandako oharrak gurasoei jakinaraztea. Akordatzea ahazten zaien horietakoak dira, despistatu hutsak. Beste batzuk, berriz, ezin izaten dira geldirik egon eta oso zaila da horiek kontrolatzea ikasgela batetik bestera doazela, ilaran jarrita daudela edo jantokian bazkaltzen ari direla, eta oihuak eta iruzkin desegokiak egiten dituzte. Esan liteke bazter-nahasle peto-petoak direla. Laburbilduz, eskolan jokabide horiek izaten dituzte Arreta Gabeziaren Nahasmendua eta Hiperaktibitatea daukaten ikasleek, eta haien emaitza akademiko apalek ere salatzen dute arazoren bat eduki behar dutela. Eta garaiz antzeman eta tratatzen ez bada, saihestezina izan liteke eskolan porrot egitea. Gaur egun, TDAHa da ikaskuntza-nahasmendurik ohikoena dislexiaren ondotik. Eskola adinean dauden neska-mutilen % 5-10i eragiten die, eta, ikerketa epidemiologikoek diotenez, ikasgela bakoitzean ikasle batek, gutxienez, badauka gaitz hori. Hori...
Ametsak: gaiztoak ere badira!

Ametsak: gaiztoak ere badira!

Tentsioak edo estresak eragin dezakete gaizki lo egitea eta gauez atsedenik ez hartzea    Negar hots beldurtuek eten dute isiltasuna. Gau-ikara batek esnatu du haurra, eta ohean eserita dago, begiak zabal-zabal dituela, erabat izututa. Beste batzuetan, senide zaharragoek izango dituzte amesgaiztoak, edo gurasoek, eta haiek ere beldurra sentituko dute, larritasuna eta antsietatea, eta sentsazio fisiko desatsegin batzuk ere bai, bularraldeko oinazea edo arnasa hartzeko zailtasunak, adibidez. Egoera hori nahiko ohikoa izaten da hainbat etxetan. Kalkuluek diotenez, helduen % 50 inguruk izan dute noizbait amesgaiztoren bat, eta haurren % 35ek, berriz, nahiko maiz izaten dituzte. Haurtzaroan, 4 urtetik 12 urte bitartera agertzen dira maizen amesgaiztoak, garai horretan, gurasoengandik bereizten ari direla sentitzen baitute haurrek. Aldentze horrek estresa eragin diezaieke ikuspegi emozionaletik, eta amesgaiztoen bidez agertzen da horrek sortzen dien antsietatea: bat-batean esnatzen dira gauaren erdian, negarrez eta oihuka. Haurra hazi ahala, bakanago izaten ditu amesgaiztoak. Adituek diotenez, eguneroko bizitzan zerbait ongi ez doan seinale izaten dira, bai haurrengan eta bai helduengan ere. Hori dela eta, garrantzitsua da horiei aurre hartzen jakitea, agerrarazten dituzten faktoreak saihestea eta egoera horretan zer egin jakitea. Lehenik eta behin, ikusi egin behar da egiaz amesgaiztoak diren edo gau-ikarak diren. Amesgaiztoak gauaren bigarren zatian edo REM fasean gertatzen dira; begien mugimendu azkarra da fase horren bereizgarria, eta, hain zuzen, horixe esan nahi du REM siglak: Rapid Eye Movement (begi-mugimendu azkarra). Baina gauaren lehen zatian gertatzen badira (lehenengo 90 minutuetan) edo ez-REM fasean, orduan gau-ikarak izaten dira. Gainera, pertsona batek amesgaizto bat izaten duenean, esnatu egiten da gauean, baina ez da oroitzen zer amets egin duen, eta berriz lo hartzen duenean, ez du jarraitzen amets horrekin. Ikuspegi...
Renovar carné de conducir: Cómo evitar un desgaste prematuro de los frenos

Renovar carné de conducir: Cómo evitar un desgaste prematuro de los frenos

  ¿Sabías que uno de cada cinco coches circula por las carreteras españolas con los frenos en mal estado? Esperamos que ninguno sea el tuyo porque los frenos son un elemento clave en la seguridad y si no funcionan bien estarías poniendo en riesgo tu seguridad y la del resto de usuarios de la vía. Con frenos desgastados un vehículo que circula a 50 km/h recorre 29 metros hasta que consigue frenar, cuatro metros más tarde que si los llevara en buen estado. Si va a una velocidad de 90 km/h frena a los 69 metros, 12 metros más, y si conduce a 120 km/h, a los 110 metros, 20 metros más. No es para tomárselo a la ligera. El sistema de frenos tiene que estar en las mejores condiciones, ya que es el máximo responsable de detener el vehículo en el menor tiempo posible. Los frenos de discos hay que cuidarlos El freno de disco es el más común en el eje delantero del vehículo. El freno de tambor se utiliza en el eje trasero y sólo en los vehículos más antiguos por su menos eficacia. ¿De qué se componen? Constan de un disco rotor metálico sobre el que se ejerce presión a través de las pinzas de freno -que tienen montadas unas pastillas de material de fricción-, por lo general, mediante un sistema hidráulico. Estas pastillas son las que se aplican contra la superficie del disco para generar fuerza de frenado. Que el material de fricción esté en correcto estado y de calidad es clave, lo mismo que la pinza pueda deslizarse suavemente en sus guías. El...
Psicotécnicos: Así es cómo se realiza una frenada de emergencia paso a paso

Psicotécnicos: Así es cómo se realiza una frenada de emergencia paso a paso

  La frenada de emergencia es una de las maniobras de emergencia más usuales, sin embargo gran parte de los conductores desconocen cómo realizar este tipo de maniobra, o bien conocen la teoría pero no la aplican correctamente en un momento crítico. Hablamos de frenada de emergencia cuando nos encontramos en una situación en la que queremos detener nuestro vehículo en el menor tiempo posible, sea cual sea el motivo. La técnica para reducir esa distancia de frenado al mínimo depende básicamente del tipo de vehículo que conduzcamos. El primer escenario, el más común, es que conduzcamos un vehículo con ABS. El ABS, o sistema de antibloqueo de frenos, nos permite obtener una capacidad de frenado máxima a la vez que evita el bloqueo de las ruedas, permitiendo mantener el control sobre la dirección de nuestro coche. Ante una frenada de emergencia en un vehículo con ABS deberemos pisar todo lo fuerte que podamos el pedal del freno a la vez que pisamos el pedal del embrague para evitar que se cale el coche, lo que nos dejaría sin servofreno, dirección asistida y demás sistemas importantes. En el caso de que nuestro vehículo equipe un cambio automático nos limitaremos a pisar el freno lo más fuerte posible. En algún momento de la frenada notaremos cómo el pedal del freno vibra con violencia. Esto indica que el ABS ha entrado en acción y está liberando presión del circuito de frenos varias veces por segundo para reducir la potencia de frenado en la rueda en la que exista riesgo de bloqueo. Bajo ningún concepto debemos asustarnos por esta vibración, manteniendo en...
Gidabaimena berritzea: Askaritan mitorik ez jateko

Gidabaimena berritzea: Askaritan mitorik ez jateko

Askaririk ez egitea edo gantz eta azukre ugari dituzten elikagaiak hautatzea izaten dira hutsegiterik ohikoenak, eta horiek zuzendu beharra dago   Gezurra badirudi ere, elikaduraren inguruko mitoak ez dira bukatzen ananaren dietarekin edo orburuarenarekin. Uste okerrak oso hedatuak daude, eta askarien inguruan ere badira hainbat. Elikadurak gero eta gehiago kezkatzen gaitu, eta agian horren ondorio izango da joera hori. Edonola ere, zentzua erabiltzea da zentzuzkoena gai honetan ere, horrela lortuko baitugu gurasoek eta haurrek iparrik ez galtzea oinarri handirik ez duten iritziekin. Haurrak eta askaria: “zernahi” jan dezatela? Eskolako atarian jarri eta haurrek eskuan zer daramaten aztertuko bagenu, ondorio argia aterako genuke: bada zer hobetu askarian! Koloreetako paperak eta bilgarriak askoren eskuetan, telebistako marrazki eta pertsonaiak ageri dituztela… Eta horiek laguntzeko ematen zaizkien edariak ez dira askoz hobeak: zukuak, esneki txokolatedunak eta edari azukretsuak, itxuraz aski osasungarriak bitaminak erantsi dizkietelako. Espainiako Estatuko haurren artean egindako ikerketa batek, enKid delakoak, haur eta gazteek zer jaten duten aztertu zuen lagin adierazgarri bat hartuta, eta emaitzek erakutsi dutenez, haur-gazteen %96,4k maiz jaten dituzte opilak eta galletak, eta beste %88,2k ohitura dute aperitibo eta zizka-mizka gaziak jateko. Are joera larriagoa ageri da gozoekin eta gozokiekin (%99,4k jaten dituzte maiz-maiz) eta freskagarriekin (%92,6k). Era horretako produktuak noizean behin jateak ez du inolako eraginik osasunean. Baina ohiko bihurtzen direnean, handitu egiten da hainbat gaixotasun kroniko izateko arriskua. Eta zergatik jaten dituzte haurrek halakoak hainbestetan? Arrazoi bat baino gehiago dago horren oinarrian, eta uste oker bat ere bai: askaritan haurrek zernahi janda ere berdin duela. Ez da egia. Nahiz eta ez den egokia haurrak askaldu gabe geratzea, are desegokiagoa da deusetarako balio ez duten kaloriak pilatzea...

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.plugin cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies