Psikoteknikoak: Telebistak eragindako epilepsia, zabutik erortzearen modukoa

Psikoteknikoak: Telebistak eragindako epilepsia, zabutik erortzearen modukoa

Orain ia hogei urte, zeresan handia eman zuen Pokemon telebista saioko atal batek. Lehen denboraldiko 38. atala zen, eta ordurako milioika jarraitzaile zituen anime horrek. 1997ko abenduaren 16an aireratu zuten Japonian; aurrenekoz, bai eta azkenekoz ere, atal hori ezabatu egin behar izan baitzuten egileek. Izan ere, itxuraz osasuntsu zeuden zazpiehun bat haurrek epilepsia krisia jasan zuten, marrazkion argi distiratsu eta oso azkarrak ikusi eta gero. Epilepsia fotosentikorra izena du fenomenoak. Orain, haren zergatiak xehatu dituzte Exeter, Pompeu Fabra eta Kataluniako Unibertsitate Politeknikoak elkarlanean egindako ikerketa batean. NeuroImage aldizkarian eman dute emaitzen berri. Horretarako, garunaren kortexean dagoen neurona multzo baten eredu konputazionala garatu dute ikertzaileok. Hala, frekuentzia zehatz batzuk dituzten estimuluen aurrean, neurona horiek portaera epileptikoa dutela erakutsi nahi izan dute. Estimulu horiek garunak berak sortuak izan daitezke, edo kanpo faktoreek ekarritakoak, Pokemon telesailarekin duela bi hamarkada gertatu zen bezala. Atal hartan, Pikachu pertsonaiak erasoa jo eta eztanda eragiten zuen. Irudia argi gorri eta urdin oso distiratsuz bete zen orduan; lau segundoz ia pantaila osoan, eta beste bi segundoz pantaila erabat hartuta. Argion frekuentzia hamabi hertzekoa zen: alfa uhinak ziren, eta hor dago koska. Alfa erritmoko frekuentzia duten kanpo estimuluak jasotzen ditugunean, horiek talka egin dezakete garunaren berezko alfa jarduerarekin, eta epilepsia krisiak eragin.Fenomenoa azaltze aldera, zabu batekin konparatu dute ikertzaileok. Kulunka dabilen haur bati zabuan bultzada gogorra ematen badiogu, bultzada horren frekuentzia kulunkaren frekuentziaren parekoa izan daiteke. Orduan, zabuaren oszilazioa handituko da, eta haurrak gora eta gora egingo du, erortzeko arriskua izateraino. Erorketa horren moduko efektua izan zuten garunean epilepsia jasan zuten ehunka haur horiek, marrazkien argiek frekuentzia zehatz horretan egin zutelako dir-dir. “Garunaren alfa erritmoa 8-12 hertzekoa da, eta marrazkiok hamabi hertzeko...
Psicotécnicos: Motoristas: estas son las soluciones para que no se os empañe el casco

Psicotécnicos: Motoristas: estas son las soluciones para que no se os empañe el casco

  Acabamos de entrar en el duro invierno y las temperaturas ya se acercan en muchas ocasiones a los 0 grados en buena parte de la península. Además del frío y el viento, ya es habitual que mientras vemos el telediario se hable de lluvias, nieve, heladas o niebla. Pese al tiempo desfavorable, muchos seguís utilizando vuestra moto, bien sea como medio de transporte habitual para ir al trabajo, o bien para dar un paseo en los ratos libres. Año tras año e invierno tras invierno, nos suele ocurrir la complicada situación del empañado de la visera del casco. Éste fenómeno se suele dar cuando estamos parados, por ejemplo en un semáforo, o bien cuando circulamos a una velocidad muy reducida. Una especie de niebla parece acecharnos, pero realmente es vaho, y en pocos segundos nuestra visión es prácticamente nula. Siguiendo unos consejos lo evitaremos por completo. En primer lugar, debemos conocer por qué se produce ese vaho, ese empañado de nuestra visera tan peligroso que nos deja “a ciegas”. Seguro, si eres motorista, te has dado cuenta de que aparece especialmente en invierno o cuando llueve; siendo realmente extraño que aparezca en fechas calurosas y en ausencia de la lluvia. Durante la respiración generamos vapor de agua y, además, el calor de nuestra cabeza junto al que expulsamos durante la respiración, hace que suba la temperatura en la parte interior del casco. Al igual que ocurre en un coche, el empañado aparece cuando existe una gran diferencia de temperatura entre el interior y el exterior. De ahí que cuando la temperatura de ambiente es baja se nos empañe...
Gidabaimena berritzea: Muskulu-distrofien diagnostiko molekularra

Gidabaimena berritzea: Muskulu-distrofien diagnostiko molekularra

Gerrietako muskulu-distrofien maiztasuna oso handia ez den arren, Gipuzkoan gerrietako muskulu-distrofien (LGMD) kasuen mundu mailako maiztasun handiena deskribatu da (69/106), eta Gipuzkoako LGMD kasu horietatik % 79 LGMD2A formari dagozkie. Ikerlan honetan, LGMD2A gaixoen diagnostiko molekularra egin da: batetik, DNA edo/eta cDNAren sekuentziazioa burutu da mutazioak bilatzeko eta, bestetik, MLPA (Multiplex ligation dependent probe amplification) teknika erabili da berrordenatze posibleak identifikatzeko.DNAren edo/eta cDNAren sekuentziazioa erabiliz aztertutako 722 kasuetatik 271 kasutan 2 mutazio topatu ziren CAPN3 genean, eta diagnostikoa bukatutzat eman zen kasu horietan. 35 kasutan mutazio bakarra topatu zen, eta gainontzeko 416 kasuetan ez zen mutaziorik topatu. Azken kasuak beste muskulu-distrofia batzuen azterketara bideratu ziren. Mutazio bakarra aurkitu zitzaien 35 kasuak eta beste kasu berezi batzuk MLPA bidez aztertu ziren segidan, aurreko teknikekin detektatu ezin izan ziren delezioak egon zitezkeelakoan. Teknika horri esker lau delezio mota identifikatu ziren: 2-8 exoien delezioa heterozigosian, 5-7 exoien delezioa heterozigosian, 2-6 exoien delezioa homozigosian eta gene osoaren delezioa hemizigosian (haustura-puntuak: GANC genearen 16. introiean hasi eta CAPN3 genearen 3’UTR muturrean bukatu). Azken kasu berezi horrek agerian utzi zuen DNAren sekuentziazioz homozigoto diruditen kasu batzuk hemizigosi kasuak izan daitezkeela. Gure emaitzetan oinarrituz, LGMD2A gaixotasunaren diagnostiko molekularra egiteko ondoko algoritmoa proposatzen dugu: a) RNA laginak eskuragarri izanez gero, cDNA bidezko sekuentziazioa egin beharko litzateke. Ondoren, DNAz baliatuko ginateke, batetik, odoleko RNAtik abiatzen garen kasuetan, 15. exoia ez dagoelako odoleko isoformetan, eta, beraz, exoi hau DNAn sekuentziatu behar delako; eta, bestetik, topatzen diren mutazioen konfirmazioa burutzeko, NMD (Nonsense Mediated Decay) fenomenoaren ondorioz mRNAren degradazioa gerta daitekeelako. Mutazio bakarra aurkituko balitz, edota mutazioa homozigosian balego, MLPA egitea komeniko litzateke; batetik, bigarren mutazioa hasleak lotzen diren eremuan kokatzen den delezio...
Psicotécnicos: La guía definitiva para distribuir el equipaje de forma segura en el coche

Psicotécnicos: La guía definitiva para distribuir el equipaje de forma segura en el coche

    En estos días en los que nos disponemos a realizar viajes más o menos largos por carretera y con el coche cargado con equipaje para unos días, no está de más repasar unas pautas a seguir para la distribución de bultos en el coche, teniendo en cuenta criterios de seguridad. En nuestros coches frecuentemente el espacio es justo y solemos colocar las cosas más bien donde se puede más que donde se debe, especialmente cuando los espacios libres van escaseando. Es un coche, no un trastero Tenemos que recordar que nuestros turismos, véase berlinas, mono-volúmenes y todoterrenos, no son vehículos de carga y por ello están pensados para el transporte de personas principalmente, más un moderado espacio suplementario y capacidad de carga reservados a equipajes habituales para uso personal. Es por ello que en caso de que sospechemos que el coche va a ir lleno de pasajeros y equipaje, hay que pensar si se pueden eliminar objetos que sean prescindibles. Todos tendemos a llevarnos más de lo necesario y lo comprobamos a la vuelta de casi todos los viajes, dándonos cuenta de que hemos “paseado” buena parte de la ropa y objetos que habíamos metido entre el equipaje por si se daba la ocasión, pero que finalmente no se usaron. Cada kilo importa Aunque la sensación que tenemos es de que nuestros coches son pesadas y robustas máquinas que pueden con todo,  no hay que olvidar que al fin y al cabo son máquinas dinámicas, ligeras y optimizadas para ser muy ágiles y austeras en el consumo. El fabricante se ha esforzado mucho para conseguir aligerar cada kilo...
Psikoteknikoak: Itsas hondakinak material berriak lortzeko

Psikoteknikoak: Itsas hondakinak material berriak lortzeko

UPV/EHUko Biomat ikertaldeak industriako hondakin eta azpiproduktuekin produktu biodegradagarriak edo konpostagarriak lortu nahi dituzte, eta gaur egun plastikoaren industriak erabiltzen dituen teknikekin prozesatzeko modukoak, egindako prozesu bakoitzari dagozkion ingurumen inpaktuak kuantifikatuz. Ekonomia zirkularraren etapei dagokienez, Biomatek produktuaren hondakinak erauzteko, ekoizteko eta tratatzeko prozesuak hobetzeko lan egiten du, prozesu horien errendimendua areagotu eta hala kostuak nola ingurumen inpaktuak murrizte aldera.Besteak beste, Gipuzkoako kostaldeko itsas hondakinak (txibien, arrainen, algen eta abarren hondakinak) balioztatzen ditu material berriak lortzeko. Ikerlerro horrek ikuspegi berri bat ematen die plastikoei, ekonomia zirkularraren printzipioekin bat datorrena; hau da, oinarri du kapital naturala zaintzea eta hobetzea, izakin mugatuak kontrolatuz eta baliabide berriztagarrien fluxuak orekatuz. Alde horretatik, taldearen ikerketak garrantzi berezia ematen dio azpiproduktu edo hondakin industrialak eraldatzeari eta baliabide material zein energetikoen erabilera ahal bezainbeste murriztuko duten prozesuen bidez balioztatzeari, produktu lehiakorrak eta iraunkorrak lortzea helburu. Ontzi aktiboak Ontzien esparruari dagokionez, Biomat buru-belarri dabil lanean elikagaien balio bizitza luzatuko duten eta zaborretara elikagai gutxiago bota daitezen lagunduko duten ontzi aktiboak lortzeko. “Ontziari balioa eman nahi diogu, ez dadin edukiontzi soila izan; elikagaiarekin elkarreragina izan dezan nahi dugu, haren kalitatea luzaroago kontserbatzeko. Horretarako, arrantza industriako hondakinak balioztatzen ari gara, proteina, zelulosa eta kitina lortzeko, prozesu errazen, ekonomikoen eta ingurumenerako iraunkorren bitartez, % 95 inguruko errendimenduekin. Material horiekin, elikagai bilgarrietarako film gardenak lortu ditugu, eta termikoki zigila daitezke. Gainera, gasei eta produktu koipetsuei sarbide oztopatzeko ezaugarri bikainak dituzte. Film horiek biodegradazio prozesuetatik igaro dira, eta emaitza onak eman dituzte. Hortaz, arrantza industriako azpiproduktuak balioztatzeaz gain, materialaren bizi zikloa ixten da”, azaldu du Guerrero ikertzaileak. Azterlanean, tartean diren prozesu bakoitzarekin lotutako ingurumen inpaktua zehatu da, eta emaitzak orain gutxi argitaratu dira ACS Sustainable Chemistry...

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.plugin cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies