por Administrador | Jun 7, 2017 | Noticias
La DGT se creó como un organismo autónomo del Ministerio de Interior allá por 1959. Y así sigue. Son ya 58 años los que lleva velando por nuestra seguridad vial, entre otros cometidos. Uno de ellos es concienciar y educar a la población española para evitar las situaciones de peligro. Por otro lado, la publicidad es algo más que el arte de vender, también sirve para llamar tu atención. Por ello, es muy probable que nuestros lectores de 30 años o más recuerden “los anuncios de tráfico” que durante año tras año se han terminado formando parte de su imaginario. Algunas de las campañas de Trafico en los fatales años 80 y 90 son de las más recordadas por su impacto. La cifra de accidentes y víctimas mortales no dejaba de crecer en nuestro país, y las campañas publicitarias de la DGT extremaron el realismo de sus mensajes como un tratamiento de choque para concienciar a la población. Afortunadamente, ese estilo ahora mismo no es tan necesario. 1962 Tirando de sentido común El tono crudo, naturalista de las campañas divulgativas tampoco se dio en los primeros años de la DGT: la década de los 60. La nostalgia no es lo que era, no. Pero si echamos un vistazo atrás podemos comprobar una serie de puntos en común entre las primeras acciones publicitarias de la DGT con los mensajes que actualmente lanza. Se trata de una intención educativa y de concienciación para mejorar nuestra seguridad vial. Lo que sí que han cambiado, obviamente, es la forma. Como las canciones, las películas, los libros… los primeros carteles de la DGT creados en los 60 son...
por Administrador | Jun 7, 2017 | Berriak
Min kronikoa eta zorrotza tratatzeko garrantzitsua izan daiteke neuronen barrura iristea. Izan ere, nazioarteko ikertzaile-talde batek arratoiekin egindako esperimentu batzuetan ikusi berri duenez, neuronen azaleko minaren hartzaile batzuek zelularen barnealdera migratzen dute. Eta ohiko botikak ez dira gai horraino iristeko. Lehendik ezagutzen zen NK1R izeneko hartzaileek lotura dutela min kronikoarekin eta min zorrotzarekin. NK1R hartzaileak aktibatzen direnean hantura eta mina eragiten dute. Orain arte, ordea, hartzaile horiek helburu zituzten botikekin ez da emaitza onik lortu. Orain, Science Translational Medicine aldizkarian argitaratu duten lanak erakutsi du hartzaile horiek aktibatzen direnean zelula-barruko endosometara pasatzen direla, eta han mina eta hantura eragiten jarraitzen dutela denbora luzez. Horrez gain, hartzaile horiek blokeatzen dituzten konposatuei lipido bat erantsi diete, zelularen mintza zeharkatu ahal izan dezaten, eta ikusi dute horrela mina kentzea lortzen dela. Hala, ikertzaileek iradoki dute litekeena dela dagoeneko existitzen diren botika askoren eraginkortasuna hobetu ahal izatea modu horretan eraldatuta Etxebeste Aduriz, Egoitz Elhuyar...
por Administrador | Jun 6, 2017 | Berriak
Medikuak odol analisi bat egiteko esaten digunean segituan datozkigu burura xiringak eta odolez betetako tutuak. Guztiok diogu gutxi-asko, beldurra momentu latz horri, baina, XXI. mendean ez al dago alternatibarik? Zorionez azken urteotan odola biltzeko teknika berri bat garatzen ari da: Odol Tanta Lehorra (OTL) edo, beste hainbat terminoekin bezala, bere ingelesezko izenez hobeto ezagutzen den Dried Blood Spot (DBS) teknika. Teknika honetan kotoiaz egindako txartel batean odol tanta batzuk ipintzen dira, horretarako gorputzeko edozein tokitan (atzamarra, orpoa edo belarria) orratz batekin ziztada bat eginez. Odola lehortu denean txartel hauek oso erraz gorde daitezke eta edonora eraman. Gero, laborategian odola duen paper zati bat zulatzen da, odola erauzten da eta interesatzen zaigun metabolitoa edo droga analiza daiteke. Modu honetan teknika hau dopin kontroletan, farmakoen monitorizazioan edota gaixotasunen diagnostikotan aplika daiteke. Zeresanik ez izugarri egokia dela jaioberriei odola hartu behar zaienean (ezin diegu odol gehiegi lapurtu!) edo hirugarren munduan erabiltzeko tamalez han odol laginketa klasikoa egiteko arazo asko baitaude. Orduan, teknika hau hain ona bada, zergatik ez du aspaldi xiringen bidezko odol ateratzea baztertu? Izan ere, 1963. urtean erabiltzen hasi zen eta oraindik gutxik izan duzue ospitaletan OTLa ikusteko aukera. Arrazoi nagusietariko bat analisiak burutzeko behar diren metodo analitikoen mugak izan dira. OTLarekin hain odol bolumen gutxi hartzen da ezen analitoen kantitate izugarri txikiak detektatzeko teknikak beharrezkoak baitira. Zorionez denbora aurrera doan heinean metodo analitikoak askoz sentikorragoak dira eta gaur egun analisi gehienak ahalbidetzeko beharrezkoak diren detekzio mugak lor daitezke. Hala ere, teknika honen berpiztea berriki geratu denez analisi kuantitatiboetan eragina izan dezaketen faktoreak sakonki aztertu behar dira oraindik. Hori da hain zuzen ere aurkezten dugun lan honetan egin duguna....
por Administrador | Jun 6, 2017 | Noticias
Hoy 5 de mayo se celebra el Día Mundial del Medioambiente. Así viene siendo desde que lo decidió Naciones Unidas en 1972, celebrándose desde 1974 en todo el mundo aunque siendo acogido cada año en un país distinto y con una temática concreta. Este año el país anfitrión es Canadá, que celebra su 150º aniversario, y tiene como tema principal la conexión de las personas y la naturaleza. Las ponencias y grupos de trabajo tratarán de poner sobre la mesa la plena consciencia de las comunidades rurales de la dependencia que tienen de los recursos naturales, especialmente el agua y las tierras de cultivo. Por el contrario, también se debatirá como fomentar esta conexión en las grandes ciudades, donde la actividad frenética de sus gobiernos y empresas han devenido en contaminación, cambio climático y sobreexplotación de los recursos. Precisamente uno de los grandes contribuyentes a la contaminación de nuestro planeta es el auge descontrolado del tráfico motorizado. Como bien sabemos, una movilidad sostenible trata de racionalizar esta contribución de emisiones contaminantes. Así, los grupos de trabajo han llegado a la conclusión de que, fomentando estas conexiones entre la gente y la naturaleza, estamos fomentando las formas alternativas de movilidad en nuestras ciudades. La contaminación en las ciudades, una nueva epidemia contra la salud mundial Ya hemos hablado en Circula Seguro de que a los coches ya se les denomina ” el nuevo Tabaco”. Se estima que más de 480.000 personas en toda Europa y en torno a 7 millones en todo el mundo fallecen debido a la contaminación atmosférica, de la cual el tráfico rodado es responsable en...
por Administrador | Jun 5, 2017 | Berriak
DNA mozteko eta itsasteko gaitasuna eskuratu genuenetik, gaitasun horiek gaixotasun genetikoak konpontzeko erabiltzea izan da gure nahia. Saiakerak egin ziren, “terapia genetiko” izenez ezagutzen direnak, baina emaitzak ez ziren itxarotakoak izan. Hala ere, azken bizpahiru urteetan, geneak konpontzeko ideia indarrarekin berpiztu da CRISPR teknikari esker (2016ko martxoko zenbakian Elhuyar aldizkariak erreportaje bat eskaini zion). Teknika horrek aukera emango du gene zehatz batean nahi den aldaketa egiteko, modu oso espezifiko batean eta genomaren gainontzeko osagaiak aldatu gabe. Horrek ateak irekitzen dizkio geneak nahieran aldatzeari. Estatu Batuetan belaunaldi berri honetako lehen terapia genetikoen saiakerak onartu direnetik eta Txinan lehen saiakerekin hasi direnetik, teknika honen erabileraren mugei buruzko eztabaida berpiztu da. Gaixotasunetan Demagun gaixotasun genetiko hilgarri baten genea konpontzeko gai garela eta, hortaz, gaixo hori sendatzeko gai garela. Gehienok ados geundeke aukera izanez gero konponbidea erabiltzeko, izan CRISPR, izan antzeko beste teknika bat. Gehienontzat, ankerkeria izango litzateke sendagai edo konponbide bat erabiltzeko aukera izanik ez erabiltzea. Baina geneak nahieran aldatzeko orduan, badira erresistentziak. Geneak aldatzeko zuhurtzia hori ulertzeko, iragan gordin eta beltza gogoratu behar dugu: eugenesia. Mugimendu horrek aldarrikatzen zuen gizakion ondare genetikotik ezaugarri kaltegarriak kentzea, gizaki osasuntsuago eta sendoagoak izateko. Beren usteak praktikan jarri zituztenean, antzutze behartuak eta genozidioak eragin zituzten. Hortaz, ez da harritzekoa ezaugarri genetikoak nahieran aldatzeko gaitasunak kezkak sortzea. Bestalde, auzia hemen ere kokatzen da: zer da gaixotasun bat? Zer ezaugarri kaltegarri bat? Beren material genetikoak sortutako sindrome bat duten pertsona askok ez dute beren burua gaixotzat jotzen. Horrela jaio dira, horrelakoak dira, eta, hortaz, beren ustean ez dago zer konpondu edo osatu. Hil ala biziko gaixotasunetatik urrunduta, geneak aldatzearen auzia ez da hain argia. Zuhurtziak iradokitzen digu...
