Psicotécnicos: Dile adiós al retrovisor del coche, pronto todo serán cámaras digitales

Psicotécnicos: Dile adiós al retrovisor del coche, pronto todo serán cámaras digitales

  Uno de los elementos de seguridad al que muchas veces no se le presta la atención necesaria es el retrovisor. Esos espejos (son habitualmente tres, aunque el mínimo legal son dos) son los que nos permiten ver qué ocurre detrás de nuestro coche y a sus lados. Es un accesorio sencillo y que desde la invención del automóvil apenas ha evolucionado. Sin embargo, el espejo retrovisor podría tener los días contados, ya que en Japón es legal que un coche carezca de retrovisores exteriores siempre y cuando equipe unas cámaras de retrovisión. Puede parecer un gadget, pero en realidad, el uso de cámaras digitales mejoraría la seguridad vial. Los inicios Los retrovisores están presentes en todos los coches desde prácticamente que se inventó el coche. Se tiene constancia de la idea de un retrovisor en el libro de Dorothy Levitt “The Woman and the Car” de 1906 en el que la autora recomienda a las mujeres que conducen llevar con ellas un pequeño espejo para ir mirando de vez en cuando detrás. Sin embargo, la primera aparición de un espejo retrovisor se la debemos al piloto Ray Harroun, quien en las 500 millas de Indianapolis de 1911 uso por primera vez un espejo retrovisor en su Marmon de competición. De este modo, podía prescindir del copiloto (todos los pilotos llevaban uno para controlar los competidores que venían detrás) y competir con ventaja al tener un coche más ligero. Harroun no hizo suyo la idea, pues decía que lo había visto en un carruaje en 1904. No fue hasta 1921 que Elmer Berger patentó la idea de un espejo...
Psikoteknikoak: Txerriengan hazitako ametsak

Psikoteknikoak: Txerriengan hazitako ametsak

Txerriaren eta gizakiaren zelulak dituzten enbrioiak sortu dituzte, lehenengoz, Salk Institutuko ikertzaileek. Aurrerapenak giza organoak nahieran sortzeko bidea ireki dezake, baina asko dira oraindik gainditu beharreko erronkak. Posible bada, norbaitek egingo du». Zientzian eta, batez ere, biomedikuntzan sarri entzuten den leloa da. Teknologia garatu ahala, horma teknikoak birrintzen dira, eta muga etikoak baino ez dira geratzen. Gizakiak, irizpide moralen arabera, bere buruari jartzen dizkion mugak, alegia. Garaien eta kulturen arabera, beraz, zilegi da odol transfusio bat egitea, nahigabeko haurdunaldi bat etetea edota nahieran sortutako organoak sortzea. Azken aukera hori izan daiteke, hain justu, atarian dagoen hurrengo iraultza, norabide horretan mugarri garrantzitsua iragarri baita orain: giza zelulak dituzten txerrien enbrioiak sortu ditu Juan Carlos Izpisua zientzialariak gidatutako lan taldeak. Emaitzak Cell aldizkarian argitaratu dituzte urtarrilaren 26an. Kaliforniako Salk Institutuan (AEB) medikuntzan erabiltzeko modukoak izango diren giza organoak sortzeko lanean ari da aspalditik Izpisua. Horretarako, gizakien eta animalien arteko zelulen nahasketa egitea funtsezkoa izan daiteke. Bi espezieren arteko gurutzaketa horri kimera deritzo. Orain arte emandakoak hasierako pausoak besterik ez dira, baina horren kariaz irekitzen den ikuspegia konplexua bezain zirraragarria da. Orotariko iruzkinak Genetikarekin erlazioa duen guztian izan ohi den bezala, beldurrak aise zabaltzen dira halako ikerketen berri izatean. «Jainkoak baino ez du espezieak nahasteko ahalmena. Munstroak sortu nahi dituzte». Horien antzeko iruzkinak irakurri behar izan ditu Aida Platero Luengo biologoak hainbat hedabidetako iruzkinetan. Gainerakoak, baina, iruzkin positiboak izan direla nabarmendu du. «Jendeak ulertu du aurrerapauso txiki bat izan dela gurea, eta azken helburua giza osasunean inpaktu positiboa izatea dela», adierazi du adituak. 2014an, bere jaioterri Sevilla (Espainia) utzi zuen, eta, orain, Juan Carlos Izpisuaren lantaldean ari da Platero Luengo, Kalifornian. Frankenstein...
Renovar carné de conducir: Conducir en invierno: guía para circular con lluvia, nieve, niebla y viento

Renovar carné de conducir: Conducir en invierno: guía para circular con lluvia, nieve, niebla y viento

  Durante los meses de invierno se producen una gran cantidad de accidentes de tráfico en nuestro país, debido a las temperaturas variables que existen entre cada región y la dificultad de adaptar la conducción a las circunstancias que nos pide la carretera. En estos últimos tres años y tan sólo durante los meses de diciembre a febrero, se han producido 278 fallecimientos y más de 15.000 accidentes en nuestras carreteras, lo que supone unos índices muy altos de siniestralidad en relación a la baja movilidad que se produce durante este tiempo. Por tanto resulta conveniente conocer y aplicar una serie de conductas que nos permitan tener total seguridad al volante para prevenir el error humano y tener un control total de nuestro vehículo en diferentes condiciones climáticas. Aquí podrás aprender cuáles son las principales dificultades que podemos encontrar durante el periodo invernal y cómo exponernos a ellas sin problemas. ¿Qué hacer generalmente en circunstancias climatológicas adversas? La peligrosidad a la que nos exponemos en condiciones extremas del clima residen principalmente en la dificultad para realizar maniobras, conducir con prudencia y controlar el vehículo en situaciones delicadas, como por ejemplo y sobre todo, la lluvia. En casos en los que el suelo esté resbaladizo, nos pillen rachas de aire por sorpresa, haya mala visibilidad o cometamos errores, como una velocidad inadecuada, pueden suponernos complicaciones que estamos a tiempo de corregir y evitar. En el caso de la lluvia peor resulta cuando caen las primeras gotas, ya que al mezclarse con el polvo y grasa del asfalto pueden crear una película más resbaladiza aún que sobre suelo totalmente mojado tras...
Gidabaimena berritzea: Matematika bidelagun

Gidabaimena berritzea: Matematika bidelagun

  Ohiko auto pilaketak Bilbo inguruan, trafiko geldoa A63an Baionan… Goizean irratia entzuten dutenek badakite zertaz ari garen, eta eguneroko ilara horiek jasan beste erremediorik ez dutenek, zer esanik ez. Hala ere, Euskal Herriko errepideetako txolopoteak txiki geratzen dira, munduko metropoli nagusietakoekin alderatuta. Sao Paulo, Mexiko Hiria, New Delhi… Los Angelesko herritarrek, esaterako, urtean 64 ordu baino gehiago galtzen omen dituzte alferrik, auto-ilaratan kateatuta. Madril ere ez da autoan ibiltzeko hiririk erosoena. Hain zuzen ere, bertako Unibertsitate Politeknikoko ikertzaile batzuek algoritmo bat garatu dute, auto-ilarak saihesten laguntzeko. Garraio sistema adimendunei aplikatzeko algoritmoa da. Bideetan dauden sentsoreek unean-unean jasotzen dituzte trafikoaren datuak, eta horietan oinarrituta, gidariei zer bide hartu aholkatzen die algoritmoak, pilaketetatik aldentzeko eta zirkulazioa arintzeko. Journal of sensor aldizkarian eman dute lanaren berri. 1. irudia: Algoritmoaren aplikazioak nola funtzionatuko lukeen irudikatzen duen agertokia. (Argazkia: Universidad Politecnica de Madrid) Algoritmo eraginkor bat garatzeko, bi erronka nagusiri egin behar izan diete aurre ikerketa honetan. Batetik, sistemara iristen den informazioaren inguruan egon daitekeen ziurgabetasunari: litekeena da bildutako datuek erakusten duten agertokia ez izatea osatua; edo informazioak zehaztasuna galtzea, prozesatu eta hartzailearengana iritsi arteko tarte horretan. Bigarren erronkari dagokionez, testuinguruari buruz sentsoreek ematen duten informazioa aldakorra da, eta algoritmoak asmatu egin behar du egokitzen, beraz. Hori horrela, AHP (Analytic Hierarchy Process, edo Hierarkia Prozesu Analitikoa) izeneko algoritmoa hartu eta egokitu egin dute, haren bi aldaera fusionatuta: FAHP eta DAHP. FAHP algoritmoari esker, aipaturiko ziurgabetasun efektu hori aintzat hartzen da kalkuluak egitean. DAHP algoritmoari dagokionez, datu berriak sartzen diren bakoitzean neurriak eguneratu eta birkalkulatzeko aukera ematen du, eta hala, ingurunean etengabe dauden aldaketei erantzun diezaieke proposatutako metodo berri honek. Horrez gain, ikertzaileek beste elementu...
Psikoteknikoak: Jarduera fisikoak gaixotasunen prebentzioan daukan garrantzia

Psikoteknikoak: Jarduera fisikoak gaixotasunen prebentzioan daukan garrantzia

Zunzunegui doktoreak martxan jarritako ariketa-programa terapeutikoaren helburu nagusiak ziren zenbait gaixotasun kronikoren sintomak hobetzea —hala nola aparatu muskuloeskeletikoaren patologiak, II motako diabetesa, hipertentsioa eta obesitatea—, arrisku-faktoreak murriztea, osasuna eta bizi-kalitatea hobetzea eta bizimodu osasuntsu eta aktibo bat sustatzea. Programak bederatzi hilabeteko iraupena zuen: astean hirutan, ordubeteko saioak egiten ziren, ariketa aerobikoak, indar-ariketak eta malgutasun-ariketak konbinatuz. Azterketetan parte-hartzaileen altuera, pisua, gerriaren perimetroa, aldakaren perimetroa, enborreko muskulu hedatzaileen malgutasuna, tentsioa, bihotz-maiztasuna eta bihotz- eta arnas gaitasunak hatu zituen kontuan zituzten kontuan. Bestalde, galdetegi batzuk bete zituzten parte-hartzaileek, beren motibazioa eta programaren amaierako gogobetetzea neurtzeko. Prebentzio-programak tratamenduak baino eraginkorragoak eta merkeagoak Ariketen osteko tentsio-neurketek erakutsi zuten tentsio-maila zertxobait txikiagoak zituztela parte-hartzaileek, atsedenean egindako neurketekin alderatuta. Horrek frogatzen du jarduera fisikoak tentsioa txikitzeko berehalako eragina duela, eta agerian uzten, ariketa-aldi laburrek dituzten eragin onuragarriak. Gutxieneko eraginak hauteman ziren gorputzaren konposizioarekin lotutako aldagai guztietan, baliteke ariketak egiteko estimulu gutxiegi izateagatik, programarekiko atxikimendu txikia izateagatik, dieta ez kontrolatzeagatik, gihar-masa handitu izanagatik, eta abar. Nolanahi ere, nabarmentzekoa da tentsio-murrizketak ez zirela gorputzaren konposizioaren aldaketekin batera gertatu, eta horrek adierazten du zer garrantzitsua den jarduera fisikoa egitea pisua murriztu ez arren. Programak irauten zituen bederatzi hilabeteak igarota, 5 mmHg-ko murrizketak hauteman ziren tentsioan, eta horrek berresten du zer eragin positiboa duen jarduera fisikoak arrisku kardiobaskularra eta hilkortasuna murrizteari dagokionez. “Izen handiko ikerketetan frogatu dute murrizketa hori oso esanguratsua dela arrisku-faktoreak gutxitzeari dagokionez, batez ere hipertentsioa eta beste gaixotasun batzuk dituzten pazienteetan”, azaldu du Irantzu Ibañezek. Bestalde, aldaketak txikiak detektatu zituzten bihotz- eta arnas gaitasunean, “nahiz eta garrantzitsuak izan litezkeena gaixotasun larriak dituzten pertsona batzuetan”, zehaztu du. Programa hasi eta hiru hilabetera, malgutasun-hobekuntzak hauteman ziren parte-hartzaileetan; “aldaketa garrantzitsua...

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.plugin cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies